ek het my engelvlerke uitgehaal
daar waar dit al dekades in papier
(so dun soos die skeidslyn tussen jou en my)
verpak was
ek het dit oopgesprei in die son
om te week in lig en die lag van klein kindertjies;
in my slooprokkie se sak
het ek 'n halwe vrypeperment gebêre
en daar is 'n rooi strik in my hare -
ek het nie skoene aan nie
want kaalvoet voel ek die hartklop van die aarde
hier staan ek nou
en ek wil weet, kom jy saam ?...(a)
Ek was rof en onbeskof
'n rebel met (maar meestal sonder) rede
ek het my gedagtes nie altyd verstaan nie
ook nie die weerwil binne my nie
vrae het my gejaag (want antwoorde moes ek kry)
Tog iewers in die geen-nonsens-ek
was ek seer en het ek verlang,
gepoog om normaal te wees soos ander
want my andersheid het my gevang
nou, jare later, is ek dankbaar
want my andersheid het my gelei na jou
nou sien ek hoe jy oor jou skouer loer na my -
Kyk, my tas is reeds gepak om saam met jou
die pad te vat (b)
ek lees al vir maande 'n reisplan in jou oë,
sien kliprante en heuwels
wat klim en klouter oor jou rug,
ek sien jou vrae, soveel vrae
daarom dat ek my vlerke uitgepak het
(ek dink dit gaan nodig wees om plek plek te vlieg)
jy moenie kommer nie, ons twee se reis
is nie sommer net vir sommer nie
jy moet onthou om iets warm saam te vat -
soms sal ons teen mekaar moet skuil
wanneer donker nagte se teemwinde
om die flappe van ons hippie-tent huil
maar ek is nie bang nie
want ek ken jou droom
en ek ken my droom
en ek sien wolke wat lig en broos hang,
sien manna wat soos sneeu op braakland val
dis nou ons tyd
en die wêreld lê wyd
die dag hou asem op en wag,
wag vir jou en my se eerste wankel spore
oor die hoogste duin...(a)
Vir jare al bou daar 'n storm binne my,
my kompas se noord en suid
rigtingloos en verdwaal,
maar een vroeë more het 'n animo son begin skyn
ek het geweet
my aardbol was op sy kop gedraai
en raai
nou kommer ek nie meer oor foute van gister nie
ek fokus op hier en nou,
waar lewe oophand wag
waar ek deel wil word
van 'n droom se blouste blou
Bring jou vlerke sodat ons hoog bo die aarde kan sweef
vry kan wees in hart en gees
Laat ons die onbekende betree
en nooit weer terughou op drome nie,
hiervandaan sal ons (soos een stem)
eggo's van lewe oor vêr kranse dra... (b)
my vlerke pas nog, sien jy ?
ek hoop ek onthou nog hoe om te vlieg,
hoe om op te styg en te land
maar dit gaan alles okay wees
wat ek hou mos vas aan jou hand
as kind was ek bang vir hoogtes
maar nie meer nie
geen berg of ruimte is hoog genoeg
om jou en my in die waarmaak van ons drome
te keer nie
hier, neem die vrypeperment
en sit dit in jou kies
(vir die wis of onwis)
my vlerke is droog en gereed
en ek is bly jy is hier aan my sy -
ek kan nie wag om te sien
hoe aardsheid
vanuit die hemel lyk nie... (a)
BennyB
© 07/07/2011 Barend Booysen
Ammie Moon
© 07/07/2011 Almarie Truter.
daar waar dit al dekades in papier
(so dun soos die skeidslyn tussen jou en my)
verpak was
ek het dit oopgesprei in die son
om te week in lig en die lag van klein kindertjies;
in my slooprokkie se sak
het ek 'n halwe vrypeperment gebêre
en daar is 'n rooi strik in my hare -
ek het nie skoene aan nie
want kaalvoet voel ek die hartklop van die aarde
hier staan ek nou
en ek wil weet, kom jy saam ?...(a)
Ek was rof en onbeskof
'n rebel met (maar meestal sonder) rede
ek het my gedagtes nie altyd verstaan nie
ook nie die weerwil binne my nie
vrae het my gejaag (want antwoorde moes ek kry)
Tog iewers in die geen-nonsens-ek
was ek seer en het ek verlang,
gepoog om normaal te wees soos ander
want my andersheid het my gevang
nou, jare later, is ek dankbaar
want my andersheid het my gelei na jou
nou sien ek hoe jy oor jou skouer loer na my -
Kyk, my tas is reeds gepak om saam met jou
die pad te vat (b)
ek lees al vir maande 'n reisplan in jou oë,
sien kliprante en heuwels
wat klim en klouter oor jou rug,
ek sien jou vrae, soveel vrae
daarom dat ek my vlerke uitgepak het
(ek dink dit gaan nodig wees om plek plek te vlieg)
jy moenie kommer nie, ons twee se reis
is nie sommer net vir sommer nie
jy moet onthou om iets warm saam te vat -
soms sal ons teen mekaar moet skuil
wanneer donker nagte se teemwinde
om die flappe van ons hippie-tent huil
maar ek is nie bang nie
want ek ken jou droom
en ek ken my droom
en ek sien wolke wat lig en broos hang,
sien manna wat soos sneeu op braakland val
dis nou ons tyd
en die wêreld lê wyd
die dag hou asem op en wag,
wag vir jou en my se eerste wankel spore
oor die hoogste duin...(a)
Vir jare al bou daar 'n storm binne my,
my kompas se noord en suid
rigtingloos en verdwaal,
maar een vroeë more het 'n animo son begin skyn
ek het geweet
my aardbol was op sy kop gedraai
en raai
nou kommer ek nie meer oor foute van gister nie
ek fokus op hier en nou,
waar lewe oophand wag
waar ek deel wil word
van 'n droom se blouste blou
Bring jou vlerke sodat ons hoog bo die aarde kan sweef
vry kan wees in hart en gees
Laat ons die onbekende betree
en nooit weer terughou op drome nie,
hiervandaan sal ons (soos een stem)
eggo's van lewe oor vêr kranse dra... (b)
my vlerke pas nog, sien jy ?
ek hoop ek onthou nog hoe om te vlieg,
hoe om op te styg en te land
maar dit gaan alles okay wees
wat ek hou mos vas aan jou hand
as kind was ek bang vir hoogtes
maar nie meer nie
geen berg of ruimte is hoog genoeg
om jou en my in die waarmaak van ons drome
te keer nie
hier, neem die vrypeperment
en sit dit in jou kies
(vir die wis of onwis)
my vlerke is droog en gereed
en ek is bly jy is hier aan my sy -
ek kan nie wag om te sien
hoe aardsheid
vanuit die hemel lyk nie... (a)
BennyB
© 07/07/2011 Barend Booysen
Ammie Moon
© 07/07/2011 Almarie Truter.