hierdie jaar het winter ongemerk verby geskuur
nes 'n witryp straatkind iewers teen 'n snelweg;
kaalvoet, skurf en snotterig maar geen trane,
slegs poeierwinde, wat soos 'n verslete serp
uit velerlei verlede winters, gate syfer teen
die draai van 'n seisoen
ouerloos en beteuterd, bakhand by elke verkeerslig,
geen woorde, net grys dood in versonke oë wat reeds
in die doeke geleer het dat niemand juis stop en omdraai
om 'n kombers oor verrimpelde skouerbene te hang nie
die kind het hans geword, straatslim
vol truuks om empatie te melk uit middelklassers
met gewete;
met sy skraalte en yl beloftes het hy, rug teen beton,
in stege begin skuil tot lente weer in stikdik walms
van uitspattige bevrugting peul
hierdie digter het 'n sawwigheid vir skeeloog
verkluimde bogsnuiters en weet dat ook hierdie
jaar se optelkind gaan dros sonder groet of askies
(sodra dageraad langer strek as bevrore nagte)
steeds, oor hierdie seun is ek sentimenteel,
sy oë blyk blouer te wees as al die ander -
gereed om te bedelry tot by die volgende afdraai
voor, waar die skuins helling split
en ek bid, ek bid ...'' Here, hoe leef ek sonder
hierdie kind wat verleer het om te huil
oor tekort ? ''
© 2011 Almarie Truter
nes 'n witryp straatkind iewers teen 'n snelweg;
kaalvoet, skurf en snotterig maar geen trane,
slegs poeierwinde, wat soos 'n verslete serp
uit velerlei verlede winters, gate syfer teen
die draai van 'n seisoen
ouerloos en beteuterd, bakhand by elke verkeerslig,
geen woorde, net grys dood in versonke oë wat reeds
in die doeke geleer het dat niemand juis stop en omdraai
om 'n kombers oor verrimpelde skouerbene te hang nie
die kind het hans geword, straatslim
vol truuks om empatie te melk uit middelklassers
met gewete;
met sy skraalte en yl beloftes het hy, rug teen beton,
in stege begin skuil tot lente weer in stikdik walms
van uitspattige bevrugting peul
hierdie digter het 'n sawwigheid vir skeeloog
verkluimde bogsnuiters en weet dat ook hierdie
jaar se optelkind gaan dros sonder groet of askies
(sodra dageraad langer strek as bevrore nagte)
steeds, oor hierdie seun is ek sentimenteel,
sy oë blyk blouer te wees as al die ander -
gereed om te bedelry tot by die volgende afdraai
voor, waar die skuins helling split
en ek bid, ek bid ...'' Here, hoe leef ek sonder
hierdie kind wat verleer het om te huil
oor tekort ? ''
© 2011 Almarie Truter
