Mankmaan

ek gaan al die slotte na
besluit op die ingewing om my deur
oop te gooi
nag te betree
om bloedstollend stom te skree
met klank weggebêre in my geklemde vuis

jy hang weer sfeeroog my maan
en ek verstaan
vanaand dimpel ou kraters
op jou porselein wang

skuifel oor gras en stuifmeel stempels
tintel teen kroonblare se fluweelbedspore
voel bekend verlore teen die aanklag
van stil verwyt
staan halfnaak in 'n lyf wat klein kneuse laat
waar ek môre weer moet loop

jy hang weer sfeeroog my maan
en ek verstaan
vanaand dimpel ou kraters
op jou porselein wang

ek voel tuis hier waar donker skouerskuur
teen uitgeteerde groei,
waar nagvog teen jong stingels bloei
tot wortels bottelblond teen swye vleg
waar geen mens kan sien watter vonnis
ek in my oë uitdien

jy hang weer sfeeroog my maan
en ek verstaan
vanaand dimpel ou kraters
op jou porselein wang

toe ek veel later die deur sluit
voel ek vreemd heel in die warm klug
van vier mure
tel ek slapelose ure teen die tik tak tik
van die ouman in die gang

jy hang weer sfeeroog my maan
en ek verstaan
vanaand dimpel ou kraters
op jou porselein wang



© 2010 Almarie Truter

Dis pragtig! Dankie dat jy dit met my gedeel het! Dit het 'n oggend 'n mooi begin gegee!

Dankie Gerrit...ook vir die luister..

More Ammie,

Hierdie vers sal vir altyd my sentimentele gunsteling wees. Tot op hede het ek die vers nog net oor en oor op jou CD geluister en nou, dat ek dit in geskrewe form sien en lees, is dit asof die woorde nuut en sterker die emosie en gevoel na vore bring.

Ek voel die ronddwaal en geiriteerde onrustigheid aan soos na n traumatiese gebeurtenis waarmee jy nie vrede gemaak het nie. Die Maan se sfeeroog en dimpelende krater wat hier die emosionele metgesel vir jou in n koor herhaal word bring dit sterk vir my na vore.

Ook die rondrol slaap wat na die ou man in die gang se sekondes le en luister som n ontstuimige gemoed pragtig op.

Hierdie is meesterlike werk wat waardig eendag in n dugbundel deur jou gepubliseer moet word.

SWERWER

Hierdie skrywe is heimwee-hartseer-mooi. As ek nou my gunsteling vers sal moet uitlig, sal ek waarskynlik die hele ding moet oortik...ek hou veral van die "ou man in die gang" mooi woordkeuse...
My ouma het so 'n statige ou staanhorlosie gehad en as kind het ek vas geglo hy lewe...hy praat. (En ek is seker dat hy soms het.) Dan het ek stit-stil die krakerige trap afgehardloop, voor hom gaan staan en gesê: "weet jy wat oupa-klok, ek weet jy hoef nie, maar ék moet slaap..." Toe het almal natuurlik gedink ek is die "kluts-kwyt"...vandag weet ek dit was hierdie skrywersverbeelding! Nodeloos om te sê dat ek skaars 'n uur halfuur later nugter geskik het van sy naggesang wat ekstra hard deur die ou huis weerklink het. Aanvanklik het dit het my bang gemaak...maar later het ek hom nie meer gehoor nie... Net soos mens jou seer bêre...
My liewe ouma is in 2002 oorlede en ons klein familie was kort daarna almal saam by 'n geleentheid bymekaar. Sonder beplan, het die gesprek op 'n stadium voor die tafelgebed spontaan net stilgeraak en op daardie gegewe oomblik het die klok sy lang deuntjie op die uur gesing...dit was of ouma gesê het: "dit is goed so..."

Ek hou ook van jou reël oor die warm klug van die vier mure van die huis... Goed verwoord soos jy kan. En mens kan nog sommer baie sê oor hierdie meesterlike mooi gedig ....................................... Ek stem saam met Swerwer...dit moet in 'n bundel kom, tesame met al jou ander goeie werke. En dan noem jy hom sommer "Skrywes onder die Mankmaan" (of enige van jou goeie titels!)

Me. S. J.

Ek hou van jou kommnetaar. Deurdag, analieties en met n pragtige verhaal daarby. Ek dink ek verstaan hoekom jy dit as heimwee mooi beskryf. Dankie van my kant vir hiedie mooi bydrae.

SWERWER

Dankie Swerwer...

Julle twee maak my hart warm...dankie hiervoor ! (en Susan, ek stem saam met Swerwer, jy het beslis 'n vaardigheid om 'n oomblik in woorde vas te vang, ek vir een, sou bitter graag kortverhale wou lees wat uit jou pen vloei!)