Om te glip in skrewe

spoorstawe en waens vol ystererts dawer in die verte
wyl branders teenstrydige rus sus teen 'n donker kuslyn
my kleed van rou, vou bekend om die witte van my lyf
en my swart kat rol koketterig in die oprit (gereed om my
te vergesel op my nagtelike wandeling)
oor hierdie aweregse gewoontes, vertoon ek
in my eie woonbuurt steeds (na jare)
as 'n uitgeworpene en banneling

gepoeierde skulpgruis nestel kneuse teen my voetbed
en ek koester hierdie kleine martel soos geboortepyne,
immers is hierdie aardbodem ook myne, om spore te laat
op soek na, of op vlug van wat ook al my jaag of ontwyk
soms is dit jy juis die reis wat my met verligte oë
na wandelroetes deur donkerte laat kyk

nag kraak met 'n sug en 'n geritsel en skadu's val in gelid
om my te vergesel op 'n swerftog deur nog 'n swartwoud vol vrae,
nimmer die geween en gekla hoorbaar in die donderslae
van my hart teen ribbebeen, een enkel alleen (uit vrye keuse)
want die leuse teen my binnewand stipuleer : jou bloed hoef
nooit weer te konformeer tot sonkind of dagbewoner -
jy is weer gebore en herdoop in die genepoel
van die verligte hemelkoningin

krygers van die duister begin teen sandduin-boggels fluister
en ek luister (soos elke nag) na hul gruwels en verhale,
deps uit geroeste joernale van die see na waarheid
en mites om hul te troos, ewig worstelend die stryd
tussen goedheid en boos (ook in my eie hand en pen)
die vrou, alte veel slagoffer van wat sy reeds verloor het
en wat sy nog wil wen

kerse steek bruin kardoesies aan die brand en die hemel
reën sterre om my heen, soos in my kinderdae
toe my drome vol kosmos vlamme was en ek in my bedjie
met fee en dwerge moes dans om nie te hoor hoe my moeder
dieper af in die huis se skemer gang, in haar eie
kopkussing ween - ook sy een enkel alleen

maar hierdie abis is myne en ek sjuut-roep my nag-jags-kat
voor ek in die maan se deuropening verdwyn.


© 2011 Almarie Truter

Ammie,

Ek ken die storie maar ek sal nog meer moet lees om die verhaal uit te torring. Weereens is jou werk soos die opgrawe van n antieke skatte, jy weet dit is besonders maar soos die Rosetta Klip moet die kodex ontsyfer word.

"wyl branders teenstrydige rus sus" Ek hoor die see leeterlik in my kop en dat rus en sus ruim met die klank in my kop. Hierdie is vir my iets nuuts, n nuwe insig, hoe om op n verhewe vlak te skryf.

Ek gaan n bietjie eers vertoef by die werk om nog meer skattes op te diep!

SWERWER

Ek sien weereens 'n hartseer-mooi verhaal, maar teen hierdie tyd is my brein te versadig gelees om hierdie ryk verse te geniet of te verteer. Stem saam met Swerwer...sal weer moet kom lees.

sjoe.
ek was n vlieg teen die muur..
vir die buite-toneel.
en die binneste toneel.
meesleurend....buite en binne....
(klink nogals bekend..die nag ding...)....
(Opinie/voorstelle/kritiek?):
1)Kan steeds nie verstaan waarom soveel skrywers,ook uitstaande skrywers soos jy...n lang gedig so aanmekaar skryf nie.....[en dis of al meer goeie skrywers dit begin doen....so of almal van leestekens,veral die . (punt) vergeet het......en alles net aanmekaar aframmel...sonder om aan die leser te dink(wat moet asemhaal..moet kan herkou...moet kan pause..moet kan inneem....die leser wie se aandag jy versonderstel is om te hou..te boei....)
BUITENDIEN:leestekens soos die . ( punt) op die regte plek , gee soveel meer krag en struktuur aan n werk...kan sekere dele meer uitlig....ens.......
ek persoonlik vermy al sekere skrywers se werk oor hulle net lang gedigte skryf en die styl/struktuur altyd dieselle is....alles aanmekaar.....strofe na strofe na strofe na.....
(dit terwyl hulle bewoording en die boodkap of storie wat hulle vertel/prentjies wat hulle skilder eintlik waarlik goed is.....en hulle selfs goeie en besonderse woorde gebruik ens...).
Feit is: as mens ooit publish,gaan geen uitgewer sulke werke so aanvaar nie....en sal daar leestekens en struktuur moet ingesit word.....
Waarom dan so skryf?
Smile......
as jy n kortverhaal/opstel.rubriek/happie/artikel skryf...gebruik jy tog leestekens....en verskillende paragrawe.....
selfs as jy n brief skryf.
(o..die jy is nie net jy nie maar gemik op almal wat dig...)
waarom dan dit anders doen wanneer jy n gedig skryf?[of dalk self n liriek?]....
maak net geen sin nie.
Anyway.....
{dit is steeds n stunning werk die..en ek lief dit......maar as dit nie joune was nie,het ek na 2 strofes ophou lees....}...
2)Voorstel:jy mag dalk aan die einde van reel twee , bysit....dalk werk dit?

oops..sien by 2)Voorstel: die woord is >vas< dit het verdwyn,,,....hehehhee

Damn Rudi, jy het genoeg leestekens in hierdie kommentaar van jou gebruik vir 10 digters om hulle bundels publikasie-gereed te maak !....giggel...Soos ek reeds vroeer vir jou gese het, persoonlik dink ek dat hoofletters iets is wat die jode uitgevind het en toe weer summier verwerp het omdat hulle nie geld daarmee kon maak nie en dat punte vir my passion-killers is....ek gebruik slegs 'n punt aan die einde van die heel laaste woord in my gedig. Dit maak my nie reg nie, net iets waarmee ek gemaklik is en eie aan my styl.....Ek is 'n besliste voorstaander van strofes en gebruik dit in AL my werk......Die lang aaneen strofes, soos hierdie gedig van getuig, wend ek in spesifieke gedigte van my aan om 'n storie-lees-effek te skep maar is nie iets wat ek deurgaans in al my werk gebruik nie (alhoewel is baie lief is vir hierdie skryfstyl)......Ek skryf in vele genre's, style en vorme en hou daarvan om dit af te wissel ten einde eentonigheid te voorkom....MAAR...soos altyd geniet ek 'n klritiese oog en inset en veral van jou bly dit vir my kosbaar (al vee ek soms myse gatjie daaraan af....giggel).....mwha!...dankie weereens my vriend !