Seun van Venus,
jy nooi my na jou agape,
voer my
granaat en donker druif,
dadels en soetwyn
vir my honger lyf,
Ek luister na jou minnetaal
terwyl jy verse vir my lees,
bestryk jy my
met die amourette
van hierdie madrigaal
'n Minnegloed omring ons,
verloklik die koester-kos
van suikerstruif- brood,
die sierknoop
van hierdie oomblik
wil ek
in heuningkoek doop
Die motet
van my en jou
is gekleur met klank,
in adorasie
wat aan jou lippe klou
smeek 'n oertaal
dat ek nou
moet onthou.
© 2009 Almarie Truter
( 5 Nov. 2009 )
Soveel keer het ek al bewus geword daarvan dat jou oordragstyl my amper oorreed om van geure en smake te hou wat ek andersins nie sou nie; by dadels wil ek dit met oorgawe proe terwyl ek niks daarvan hou nie, by granate neem die intensiteit van die kleur en geur van my besit terwyl ek glo dat die granaat mens slegs uitlok - daar is so min plesier om die harde kern daarvan. Donker druif... laat ek nou eerder nie die boksie vol babbel nie. Ek eer jou nogmaals vir 'n uitstekende vers.
