Gewraakte Lewensteleskoop.

Daar is sekere paaie waarop mens mag loop
sien ek duidelik deur my lewensteleskoop
groteske wêrelde lê skielik wyd voor my oop
avontuurlustigheid wil my hierlangs noop
volwaardige tree te neem, immer vol hoop

my eerste tree was wankelrig, baie klein
son helder oor my bang, waggeltred geskyn
later kon ek veel meer waag, was ek in lyn
vrees vir groter tree stelselmatig verdwyn
niks sou my nuwe ywer om te lewe ondermyn

vol selfvertroue stap ek in, asof bekwaam
my spieëlbeeld dra nou 'n veel groter raam
wil die lewe vasgryp, hoop sal nie beskaam
my sertifikaat verwerf met grootmens-naam
sou ek struikel, dra ek alleen die blaam

min van die buitewêreld ooit werklik geweet
gulsig het ek geproe, volheid van alles geëet
goedhartige waarskuwings verwerp, vergeet
verwaand, egoïsme, my nuwe naam geheet
stadig sou ek in die strik daarvan bloed sweet

ek het die lewe geklim, teen die steilste wal
bo-oor rotse, distels, binne diep dongas geval
daardie pad, eens so mooi voor my uitgestal
bloeddeurdrenk en smaak tans bitter soos gal
my nemesis, skel weerklink wraak se geskal
2011/09/21 Joan Lotz