Skaam jou, my brein!

Ai toggie, alweer die arme ouderdom
wil dit eintlik nie vreeslik kras stel
jongeres het self dit al oorgekom
die brein sowaar weer op die spel

ek gaan na die kitsbank een dag
wil geld trek binne die Spar,
stoot my kaart in, haal uit en wag
toe ontstaan `n hewige harwar

ek staan, my beursie en geld in die hand
genugtig…my kaart is ingesluk
bekommernis knaag aan my verstand
ek begin sommer knoppies te druk

sekuriteitsman sien my dilemma en vra
vertel hom vlugtig van my probleem
hy kyk my vreemd, vraend aan…en ja
ek moet dit met die bestuur opneem.

so gedaan… ek stap na sy kantoor
vertel hom breedvoerig my penarie
hy luister met stil gewillige oor
bevestig dis tog nie moontlik nie

eensklaps tref dit…verleë stap ek weg
jy sit kaart in, haal dit dadelik uit
ek weet voor my siel hy was reg
momenteel het my brein afgesluit

ek onthou toe die hele prosessie
van outomatiese reaksies aangeleer
haal kaart uit, bêre gou in my beursie
en dink eintlik nie daaraan weer

dit gebeur so vinnig dat ek skoon vergeet
my aksies soos ‘n masjienoutomaat
dis nie die eerste wat ek van weet
skaam jou, brein, my só in die steek laat!

2008/11/12 – Joan Lotz