Rooi gestolde klonte

Deur die krake van my aarde
kan ek sien hoe die wortels my voete kruisig,
water bloei rouseer onophoudend.
Niks is skoon of blink teen lewe nie.

Die toekoms is rooi gestolde klonte.

Ek sien kinders verdrink
in die oorlog van reg en verkeerd.
'n Ma huil onbeskaamd
met haar hande op na bo,
met skurwe knieë
probeer sy weer opstaan
vir nog een laaste keer.
Doringdraad sny die hande van onskuldiges.

Die toekoms was rooi gestolde klonte.

Kilometers ver oop voor my is daar grafte
mense staan met dooie blomme
en goedkoop verse.
Ek sien leiers afbreek
terwyl my generasie wyn drink tot na twaalf.
Stil verdwyn die drome.


Waar kom ons hulp vandaan
as die kore ophou sing
jy die helder kampvure
voor ons sien dood waai?

Ek het terug gesit
kaalvoet vol eie-huil op die grond.
Egte mense stap verby .
In my agtergrond praat die oseaan
weer in elf tale.

Soms kraak vrede as jy stil sit en hoop.

Teen skemer was ek vry
ek het weer
my regte wêreld terug gekry
tussen al die ou rooi gestolde klonte.