Ek skryf vir jou...

Onder maanlig stap ons elke aand
In 'n stofpad langs die veld.
Sonder vrese of verlange
stap ek langs my hart se held...

En ek wens dat jy net vir een nag
die pad saam my sou loop.
In die strale van verlange
is dit steeds my dag se hoop...

Ek skryf vir jou die woorde,
wat jy dalk nie eens sal lees.
My hart se diep akkoorde,
van stil in my eie wees.
En ek wens vir jou 'n lewe toe
vol liefde en geluk.
Ek skryf vir jou, en ek hoop jy skryf dalk terug...

En ek weet dit is te vergesog
En ek weet dit is te veel
Om enigsins vir dit te hoop
in stukke of algeheel

En ek weet jy sal ook eendag sien
Dat my woorde nie werklik saakmaak...

Maar steeds wens ek dat my hart aan joune kon raak...