Wil jy nie maar vannaand

Wil jy nie maar vannaand

Wil jy nie maar vannaand
al is dit woordeloos
dit sal my nie pla......
net hier naby my kom lê,
dis jou lyf waarin
my gedagtes
vannaand verdwaal
in doodloopstrate
en blinde hoeke
myself kry

soekend in stegies
agterstrate sonder lig
stasies en stilhouplekke
onder 'n hoë brug,
rigtingloos verdwaal
soekend na jou
oë se weerkaatsende lig
strompel ek terug

dof weergalm my
hol spore eggo's
deur my leë lyf
verset hul teen die
vurige begeerte
die bedwelming
wat verlammend
in hul kom lê
as hul verlang om
jou hier te kry.

Wil jy nie maar vannaad
jou kandelare aansteek
die skadukolle klein
oomblikkies verlig
my verdwaal net
bietjie makliker maak,
my toelaat om sonder hande
aan jou lyf te raak
want ek onthou nog
soos gister hoe die
hitte van jou lyf voel.

ek is gek na hierdie gedig die hunkering en teerheid daarin is so mooi!