kan jy

kan jy my bevry
losmaak van hierdie las
afsny van jou wereld

sal jy

jy hou my vas
vermoei my met jou
skroei my siel

Hierdie vers laat my aan iets vreemd dink: iemand wat aan dwelms verslaaf is kan nie die dwelmsmous vra om hom te help om daarvan af te sien nie. Slegs die eie wil kan dit doen. Maar dan moet mens seker eers erken dat daar verandering nodig is. Hierdie vers is soos 'n klaaglied van iemand wat moet afstand doen, en omdat die wil ontbreek maak hy dit die ander se probleem om dit namens hom te doen. Amper soos: ek is lief vir jou, maar ek wil nie wees nie. Ek weet nie hoe om dit stop te sit nie - doen jy dit dan eerder. Escape clause weereens: as jy dit doen kan ek beweer dit was nie wat ek wou gehad het nie.

inderwaarheid bemerk ek ook `n vreemd ontstellende neiging in hierdie vers: Die skrywer vra aangaande verlossing ; projekteer dit op `n tweede persoon { eerste strofe }
In die tweede strofe hammer hy op sy versoek - ja , soos `n junky , gereduseer tot `n skeinbaar eksistensieële behoefte wat vervul moet word , wat in twee woorde inpas : Sal jy {?}
Dan die afpersing ,in die derde strofe; die sielkundige vuilspel : Want JY....{ is skuldig aan my situasie}

sal ons dan die karakter in die werk jammer kry of .....ek dink die arme persoon wat hy beskuldig is die victim, nee man hierdie is 'n vuilspel, ek like dit niks