Van skemer en so

Skemer sluip stil
suutjies sterf spitstyd
soos ñ slang
wat seil
na sy gat
na ñ dag
se gejaag
na niks .

In ñ bachelor-woonstel
oorkant Burgerspark wiks
ñ pa sy dogter
en haar skreeu
stol stil
in die bak
van sy growwe hand .

Oorkant die pad
buk ñ honger straatkind
vir sy daaglikse brood
en gom
en kom
Burgerspark tot lewe .

Later , in ñ stegie
om die hoek
bid ñ tiener
met ñ bloedkol
op haar rok
vir haar geaborteerde kind
wat in ñ swartsak
naby in ñ asdrom lê
om haar te vergewe .

Iewers fluit ñ trein
iewers huil ñ sirene –
die Telkom-toring
se liggies
is al aan .


( 22/07/2010 15h27 )

eishhhhhhhhhhh hierdie laat my so dink aan my gedig Hell Straat north!! jy vang die realiteit besonder goed vas in hierdie gedig

baie dankie Ronel...waardeer...die lewe se (sad en harde en lelike) realities....

Soms loop jy 'n fyn lyn in jou werk: hiermee doen jy dit weer meesterlik. Jy trap hard en raak en mens bevind jou in die oomblik. Jy maak observasies sonder om jou eie gevoel daaroor daarmee te vermeng: 'n kliniese verslaggewing wat net-net meer bied as wat mens dan in 'n koerant sou lees. Dit vat myns insiens 'n besonder sagte siel om na 'n leeftyd se "wees" steeds bewus te wees van ander se kruis soos jy dit hier verbeeld. Hierdie vers boesem spesifiek by my meer respek in omdat jy jou tema fyn ondersoek en die leser vra om die "nare details" in te vul. Baie goed gedoen.

groot smile.