Hantam

jy klipper klapper weer vandag soos 'n jong hings
oor my ooptes
oor my uitgestrekte genade wat lugspiegelings gooi
teen jou stofwolke se wegwaai poeiers
waar my klippertjies swikkel en spat onder jou dreuning -
ek hoor jou vandag soveel duideliker as gister

jy runnik en proes uitgelate aan lente in die lug
en jou kop swaai uitbundig in die rigting van die son -
jy glimmer vandag jy glimmer vandag jy glimmer so mooi

jou pas versnel oor my rûens en my ysterkip skiet vonke
onder jou hoef
vuurvonke teen jou hoefyster se boog, tot hoog, vêr verby
die arend se vlug

en die lug is blou rondom jou vandag, blou en vol beloftes
van reën en seën
en my grond kluit en klam in jou voetpad
vang die salpeter van jou voshaar tot dit wit vlek
teen my landskap

jy runnik en proes uitgelate aan lente in die lug
en jou kop swaai uitbundig in die rigting van die son -
jy glimmer vandag jy glimmer vandag jy glimmer so mooi



© 2010 Almarie Truter

Pragtig verbeeld ...gek oor die prominente rol wat die son/vonke/glimmer/wit vlek/lugspeieelings ... speel , in `n vers wat duidelik HOOP uitroep !!

stem saam met Fafnir die beelde is helder en gee amper 'n foto deur jou oe aan ons

Nou dink ek onwillekeurig aan iets wat geheel niks met die vers te make het nie. "O ek het 'n perd, 'n blink-vos-perd, met 'n splinternuwe saal" - dalk sluit dit vir my daar aan - hoop en die nuwe saal. Vonke wat spat en die hemelruim verken. Ongebonde, onverstrik. Pragtig gedoen Ammie, ek glimlag by die lees hiervan.