Onverhandelbare Jy

toe winter impulsief die hemelruim skeur
en sonnereën stort oor 'n poeierblou dag,
staan ek (koffiebeker in die hand) en wag;

wag op platinum om seespieëling te klater
tot my asem 'n brief in branders kan skryf
(immers trotseer ek die onmoontlike)

meeue vrek in hope en voëlkak besmet 'n eens
damask gestrykte strand, priem ek teen einders
vir net 'n rimpeling van wat eens was

die hoogwatermerk verloor vaste lyne en
seepbelle kleef saf aan die tweede ry spore
wat kwyn langs myne (maar hoop beskaam nie)

op hierdie mooiweer strand sal ek wag
tot jy volvoer binne my
jy
jy
jy
die onverhandelbare deel van my.

© 2011 Almarie Truter

Ammie, jy het 'n manier hoe jou woorde so raak, wat 'n mens se siel balsem....(nou soveel meer as toe ek dit die eerste keer gelees het op woes)

Hierdie is 'n absolute meesterstuk! WOW!

sielrakend mooi,

Dankie Bobette en Ansie....Jip, soms, net soms setel 'n ''onverhandelbare jy'' in ons hart...en dan beskaam hoop nooit nie !

"wag op platinum om seespieëling te klater
tot my asem 'n brief in branders kan skryf
(immers trotseer ek die onmoontlike)"

Hierdie deel is vir my special en veral die laaste reel. Ek kan ook net se die vers is een van my gunstelinge van jou.

Ek staan stil....

Dankie Ben, ....en jy het mos al eerstehands die kwiksilwer glimmer van my baai beleef, daar waar edelmetale ongesiene in branders se tuimel-rol beef....