Ek het jou nodig

Ek het jou nodig om net by my te wees
vir my jou mooi liefdesverse te lees
om sommer net my hart in jou hande
teen seerkry vas te hou
my onder jou warm vlerke toe te vou
vir my 'n kers in die donker aan te steek
en die bangmaak en verlang spoke
se kettings om my hart los te breek

Ek het jou nodig in hierdie waaragtige
waarheid van liefhê tussen gister en nou
jou beeld en herinneringe waaraan ek
soos 'n drenkeling in 'n storm vasklou
om net jou hand na my uit te steek
jou nie op my liefde vir jou te wreek
net dat jy sal verstaan en weet
dit is onmoontlik om jou te vergeet

Ek het jou nodig om my stom woorde
met jou omgee hart te verstaan
om sonder vrees na jou toe te gaan
nie te wonder hoe kon jy my vergeet
jy is die een wat alles van my weet
ek het jou nodig om my lewe vol te maak
as jou lyf se hitte en vuur aan my raak
die vuur weer in my dooie hart aan te steek
en die koue oor my doodslyf te verbreek

Ek het jou nodig: sonder stokkies omdraai 'n weerlose volle ontbloting van jou siel en hunkering na hom. Ek hou van die "vol" struktuur van die vers, die langer sinne en die amperse "bou-stene" wat die blokke vorm. Daar is inhoud, 'n stewige basis en 'n behoefte aan eerlikheid. Jy bou 'n meesterlike geheel beeld hier en ek staan stom as die een aan wie hierdie gerig word dit nie as 'n grootse geskenk herken nie. Pragtig gedoen Hanlie, werklik.

ek moet byvoeg: somtyds is die raaisels en sirkels waarin ons leef bloot onsinnig, ek is so bly dat jy in hierdie vers afstand doen daarvan. Ek staan met eerbied en respek hierby stil.