Geknelde land.

Die son brand die aarde neer.
‘n Vuil gesiggie speel op lappies teer.
Blou ogies vol lewenslus
Langs die huisie, gemaak van vullis.
Die verroeste sink is snik hete warm.
Pappa soek werk, sy gesin is arm!
Mamma maak ete in n pot.
Geleende meubels, skenkings sop.

Sus se rokkie al dun gewas.
Trots, dis die mooiste in haar kas.
Die welsyn wil nie help.
Die staat kanaliseer mos die geld.
En my mense word vertrap!
Honger. Werklik! Dis geen grap!
Doen Engeland nog steeds haar rondte?
Vader! Die Afrikaner gerig ten gronde!

Die blikbekertjie staan koud in die as,
Jannie staan in n emmer en was.
Ons kinders nog die kamp verhaal?
‘n honderd jaar Meester, moet ons nog betaal?
Vader net U kan red.
Hoor die’ Boer se seer gebed.
Lees ek geboe Deutrenomuim agt.
Val my trane vir my mense sag...

Manie Jackson

Hierdie is 'n roerende vers en jy skets 'n puik agtergrond en teenwoordige stryd.

ons vergeet in ons eie bederfde wereldtjies wat daarbuite gebeur

bederf is ons definitief - as ek na my kinders kyk wonder ek soms waar dit alles gaan eindig.

Net so... swaarkry by sommige van ons vandag is as jy n dag sonder jou selfoon moes klaarkom...

Flippet Manie, loop die trane nou. Dis so teer, so seer...baie dankie!