In die hitte van die oomblik
kyk jy skrams na my en sê:
“Baby 6 maande sonder liefde is lank.
Ek het so na jou verlang”
Nou wonder ek
of ek jou kan glo
want ek lees nie
die woorde van liefde
in jou oë.
~~~~
Die afskeid op die trein-stasie was te lank
en onnodig uitgerek
dalk was dit net
oor my hart so seer was
oor my siel te suinig was
om jou te laat gaan.
Dit was hel.
~~~
Posseëls is ook al duur
het ek die afgelope klompie maande uitgevind
koeverte ook
veral as dit ongelees terugkeer
met ‘n:
“Adres onbekend”
gemerk.
En ek het tog die regte adres.
Het al drie keer seker gemaak.
En elke keer voordat ek pos.
Lien en Stef asook die meisie by die bank
het presies dieselfde adres
ek kry hulle week na week by die poskantoor
elk met ’n wye glimlag en ‘n army koevert in die hand –
en ek met my ongeleeste-terug gekeerde vuil koevert
wat ek so ongesiens
by die kant van my handsak inglip
Nou ‘ie middag nooi hulle my vir tee
sommer in ou ta’ Fien se koffie-kombuis
sit ons daar en ooh-en-aah
oor al die brokkies op die dorp.
Lien bloos terwyl haar oë
oor die reëls van haar brief gly
die army-stempel op die koevert onmiskenbaar
“Hulle is al vir drie weke in die bos.
Lewe glo op blikkies-kos en Rat packs.”
Hy sê hy kan nie wag om huis toe te kom nie.
Hy mis my gebraaide aartappel
en daai special poeding met die sjokolade-sous.
Die girl’s se geskerts oor die betekenis
en gebruike van die sjokoladesous irriteer my so
dat ek myself sag verskoon.
Daardie aand was die maan vol
ek het jou sommer vanaf die tiekieboks probeer bel
die korporaal was ongeskik terwyl hy my meedeel
dat jy te ver is om met my te praat.
Die mik van die gehoorstuk
spoeg kleingeld uit
maar ek’s reeds om die hoek.
So was die dae.
Sloer dae.
Wat weke geword het
Toe ‘n maand
toe twee
eentonig
dag-vir-dag
week-vir-week
maand-vir-maand.
~~~
Tot jou stem oor die telefoon praat.
Jy sê ek moet jou kom haal.
By die bushalte.
Jy het glo nie saam met die ander troepe trein gery nie.
Die trein loop te stadig.
Jy staan hier voor my
nou wonder ek
of ek jou kan glo
want ek lees nie
die woorde van liefde
in jou oë.
kyk jy skrams na my en sê:
“Baby 6 maande sonder liefde is lank.
Ek het so na jou verlang”
Nou wonder ek
of ek jou kan glo
want ek lees nie
die woorde van liefde
in jou oë.
~~~~
Die afskeid op die trein-stasie was te lank
en onnodig uitgerek
dalk was dit net
oor my hart so seer was
oor my siel te suinig was
om jou te laat gaan.
Dit was hel.
~~~
Posseëls is ook al duur
het ek die afgelope klompie maande uitgevind
koeverte ook
veral as dit ongelees terugkeer
met ‘n:
“Adres onbekend”
gemerk.
En ek het tog die regte adres.
Het al drie keer seker gemaak.
En elke keer voordat ek pos.
Lien en Stef asook die meisie by die bank
het presies dieselfde adres
ek kry hulle week na week by die poskantoor
elk met ’n wye glimlag en ‘n army koevert in die hand –
en ek met my ongeleeste-terug gekeerde vuil koevert
wat ek so ongesiens
by die kant van my handsak inglip
Nou ‘ie middag nooi hulle my vir tee
sommer in ou ta’ Fien se koffie-kombuis
sit ons daar en ooh-en-aah
oor al die brokkies op die dorp.
Lien bloos terwyl haar oë
oor die reëls van haar brief gly
die army-stempel op die koevert onmiskenbaar
“Hulle is al vir drie weke in die bos.
Lewe glo op blikkies-kos en Rat packs.”
Hy sê hy kan nie wag om huis toe te kom nie.
Hy mis my gebraaide aartappel
en daai special poeding met die sjokolade-sous.
Die girl’s se geskerts oor die betekenis
en gebruike van die sjokoladesous irriteer my so
dat ek myself sag verskoon.
Daardie aand was die maan vol
ek het jou sommer vanaf die tiekieboks probeer bel
die korporaal was ongeskik terwyl hy my meedeel
dat jy te ver is om met my te praat.
Die mik van die gehoorstuk
spoeg kleingeld uit
maar ek’s reeds om die hoek.
So was die dae.
Sloer dae.
Wat weke geword het
Toe ‘n maand
toe twee
eentonig
dag-vir-dag
week-vir-week
maand-vir-maand.
~~~
Tot jou stem oor die telefoon praat.
Jy sê ek moet jou kom haal.
By die bushalte.
Jy het glo nie saam met die ander troepe trein gery nie.
Die trein loop te stadig.
Jy staan hier voor my
nou wonder ek
of ek jou kan glo
want ek lees nie
die woorde van liefde
in jou oë.
