Die lewe van kranse

Kranse toring trots
en geduldig uit
bo dorre landskap
gekleur en gevorm
deur water en wind en weer
oor miljoene jare heen .

Hulle muur manjifiek
skouer teen skouer
en bars en kraak en breek

altyd op hulle pos

sonder om te strike
en sonder om te kla .

Kranse kniel
snags in stille gebed
dankbaar vir die koele lafenis
van die donker
en rus nederig
in gelid

terwyl hulle bid
in die lig
van sterrestelsels
om dankie te sê
vir die skuiling
wat hulle bied
aan kreature
wat klim en skarrel
en seil en kruip
en vlieg .

Kranse vloek nie
kranse verwyt nie
en kranse haat nie .

Kranse gee
sonder om te vra

hulle bied
sonder om terug
te verwag .

Kranse het lief
volkome en vir altyd
en is gemaklik
met hulle funksie en doel
en bevraagteken dit nie .

Ons kan elkeen leer
uit die lewe van kranse .

( 14/10/2008 09h17 )