ñ Oumens , ñ hospitaal en ñ kind

In hol gange
wat ruik na hospitaal
na kliniek
wêrelde verwyder
van popcorn
van fliek
waar jou eie voetstappe
jou agtervolg
en netnou se movie scenes
nou realiteit
se draaiboek is
skuil die dood
om weghardloophoeke
in bedpanne en grootmensdoeke
hier waar drips’s drip
sekondes presies aftel
en lyke aan lewe klou
hier waar dokter’s
nurses soms opslip
maar meestal nie
waar geliefdes trane wegsluk
hier waar jy nou
by hom sit
en sy benerige hand vashou
en wens jy het geweet
hoe om te bid
hier waar gister se volmaan
skielik jare gelede is
hier waar jy besef
dit is sy tyd om te gaan
dat hy skielik grys is
en jy nie die oumensvlekke
op sy hande
eers meer kan tel
hier waar hy
met sy laaste bietjie asem
met sy laaste bietjie krag
vir jou vertel
hoe lief hy jou het
hier waar jy nou wonder
waarom jy hom
so afgeskeep het
hier waar netnou
se popcorn
skielik wrang smaak .


( 21/04/2011 23h15 )

seer verhaal van werklikheid dit dra die hospitaal reuk vir my oor ,die reuk van leisol,.. moet soek iewers is my gedig leisol en daisies,.. staats hospitaal weer totale ander atmosfeer, ek noem dit dantes hell

Dankie Ronel...
Jip..
realiteit in vele vorms en diepte..
ook in die hart en die verstand.

Ai Rudi,

Hierdie is vir my n treffende vers wat goed geskryf is en wat vir my direk terugplaas in n tyd waar ek twee oumense se ou geplooide hande moes vashou. Jy skryf met soveel gevoel dat my emosies van destyds terugkom en aan my siel weer kom torring!

SWERWER

Baie dankie Swerwer.
waardeer.
(n SKrywer moet mos die emosies,prentjie,gevoel en alles kan vasvang.....so tipe aktuele werk veral moet real wees....).